karakan

Yaşıyorum, tek başıma bir bende ben Tutsağınım, soğuk gecem de yapayalnızım Aniden gözlerin geliyor aklıma ağlıyorum Susuyorum; hatalıyım, biliyorum Derken; elime konuyor resmin Nerden, nasıl geldiğini bilemiyorum Korkuyor yüreğim, bende ki senden Sensiz yaşamamaya and içiyorum Sabah olmak üzere, güneş doğuyor
Ben, cehennemindeki alevlerde donuyorum Yanıyor yine, duvarda ki o sade resmin Gördüğüm kabuslarla uyanıyorum Bir kez daha sevdiğimi haykırıyor Sana eğilmemek için harcanıyorum Bu bir sitem değil, bu bir rüya Sana anlatamamaktan çıldırıyorum Defalarca yumruklayıp duvarlarım Elimde ki kanlara ismini yazıyorum Yalvarmak, yakarmak, isyan etmekse nafile Bıraktığın viraneyi resimliyorum...