bugünün yarını

Alev çemberi gibi bir sevdaya düşürdün Bir mum gibi erittin, yandı yüreğim hergün Öyle bir aşk ki ne yutulur, ne unutulur Gönül pencereme ateşten bir perde ördün Yanmak, kavrulmak ne ki, kordan da acı hasret
Büktü belimi garip başa gelen bu kısmet Kurumuş ağaç gibi ateşinle tutuştum Benden kalan bir çift söz, o da aşkıma senet.